W Hiszpanii trwa mój ulubiony wyścig kolarski, o starcie w którym marzę od dziecka - Vuelta a Espana. Dlaczego akurat hiszpański Wielki Tour tak mnie pociąga?
Gdybym mógł wybrać sobie start w którymś z trzech Wielkich Tourów, byłaby to Vuelta a Espana. Nie do końca wiem dlaczego, ale odkąd jeżdżę na rowerze to właśnie udział w tym hiszpańskim Tourze chodzi mi po głowie. Może to też zależy od terminu - to taka prawie końcówka sezonu i ja też z reguły wtedy czuję się najlepiej. Ponadto zawsze podobały mi się tereny na tym wyścigu, profile tras i pogoda, jaka panuje. Na Giro d'Italia jest z tym różnie - jest deszcz, czasem nawet śnieg, a w dodatku mi w maju zawsze ciężko się jeździło. Tour de France wiadomo - to największy wyścig na świecie, nie ma wątpliwości. Ja jednak marzę o Vuelta a Espana. Tam często jest decydujący podjazd pod koniec etapu, do którego spokojnie się dojeżdża. Na przykład na Giro organizatorzy często już po starcie wysyłają zawodników na podjazd na wysokość 2000 m n.p.m., co wymaga rozgrzewki na rolce.
Czy marzenie o udziale w Vuelta a Espana jest jeszcze do spełnienia? Myślę, że jak najbardziej tak! Nie jestem przecież kolarzem, który ma 36 czy 38 lat i w zasadzie kończy karierę. Ja mam 27 lat i uważam, że to bardzo dobry wiek, by jeszcze myśleć o wielkim kolarstwie. Marzenia się spełniają, wiem to po sobie, więc liczę, że również marzenie o Vuelcie stanie się kiedyś rzeczywistością. Nasza grupa stara się o licencję Pro Continental - to już otworzy przed nami drzwi do naprawdę dużych wyścigów, które dadzą nam większe możliwości.
I żeby było jasne - marzę o Vuelcie, ale przecież gdyby przyszedł dyrektor sportowy i powiedział "Jedziemy Tour de France, "Sutek" jesteś w składzie!" to w życiu bym nie zrezygnował, tylko również ogromnie się cieszył. Zawsze jednak to Vuelta a Espana będzie dla mnie celem numer jeden, takim marzeniem z dzieciństwa.
