W Wyścigu solidarności i Olimpijczyków naszym celem było poprowadzić Pawła Franczaka do zwycięstwa. Niestety, nie powiodło się, ale mimo to nastroje w ekipie są bardzo dobrze. Teraz w samą porę mamy chwilę wolnego. Jest czas na dobre przygotowanie do drugiej części sezonu.
"Solidarka" jak zwykle okazała się dziwnym i dosyć specyficznym wyścigiem. Teren nie był tak naprawdę ciężki i każdy z nas mógł pojechać na bardzo dobrym poziomie. Nasze zadania od pierwszego dnia skupiały się jednak na jeździe pod Pawła Franczaka. "Franek " w ostatnich tygodniach zdecydowanie wrócił do formy, co pokazał na Mistrzostwach Polski i w "Solidarce" miał duże szanse na zwycięstwo. Wiedzieliśmy, że jest silny i przygotowany na walkę o najwyższe cele. Na trasie dał się zapamiętać ze świetnych finiszów, dzięki którym kilkakrotnie zajmował miejsce na podium. Niestety, mimo świetnej i ambitnej postawy, ostatecznie zajął drugie miejsce. Można mieć z tego powodu pewien niedosyt, wiadomo zawsze pragnie się sukcesu kolarza ze swojej ekipy, lecz Holender Johim Ariesen był także dobrze dysponowany i zasłużenie sięgnął po wygraną.
Z mojej perspektywy wyścig ułożył się całkiem poprawnie. Poza ostatnim etapem, nie zawojowałem, za to w dużym stopniu wywiązywałem się z powierzonych zadań. Zawsze starałem się być przy "Franku", trochę go rozprowadzić i pomóc uzyskać jak najlepszą pozycję przed decydującym momentami na etapach. Wychodziło to co prawda ze zmiennym szczęściem, raz lepiej i raz gorzej, ale generalnie powinniśmy być zadowoleni.
Najbliższy czas upłynie pod znakiem dłuższego odpoczynku. Przez prawie miesiąc nie będziemy jechać w żadnym wyścigu, więc jest szansa na złapanie oddechu przed drugą połówką sezonu. Jeśli chodzi o kilka następnych dni, zamierzam trochę odpocząć, a później zainicjować lekkie przejażdżki, by pobudzić organizm do wysiłku. Z niecierpliwością oczekuję tez na ogłoszenie listy powołań do kadry na Tour de Pologne.
